Nieuwsbericht
Geplaatst op 12 juli 2014

Glorietijd: 1964 – 1983

BSC Quick 3 december 1983.

Ik citeer de man bij wie Quick door de aderen stroomt, een fenomeen die ooit de titel van de KNBSB heeft ontvangen van Coach van het jaar. Ronald Hosé!

‘Alleen met echte clubmensen kan Quick er weer bovenop komen’

(Rob van der Werve, journalist in die tijd voor de Amersfoortse Courant) In dit stuk beperk ik mij tot de periode 1964/1983 (volgens mij is Quick opgericht in 1961) en zal dus niet ingaan op de tweede succesvolle periode die Quick heeft gekend, te weten begin tot midden jaren `90. Allemaal in de vorige eeuw.

——————————————-

In 1964 komt Ronald Hosé (ja dat leest u goed, 50 jaar Quick lid) vanuit Curaçao naar Nederland om bij Bronswerk te gaan werken. Donny, zoals hij ook wel door zijn vrienden wordt genoemd, had daar als catcher in de hoogste klasse gespeeld. Hij arriveerde op 26 februari van dat jaar samen met eveneens Quick coryfee Sammy Richardson in Nederland. Twee dagen later werd hij al ingeschreven als lid bij de Amersfoortse Honkbal vereniging Quick.

 

De vereniging bestond toen net 3 jaar en was samengesteld uit een groepje voetballers, die in de zomer maanden wat te doen wilden hebben. Willem” stootslag” Telle was de coach van het team, dat speelde onder meer met Yoeki Kroeze, Jan Diemen en Paasman. De roemruchtige periode was aangebroken met de komst van de Antillianen. Sammy Richardson, werd een week na Ronald Hosé lid van Quick. Daarna volgden Cork, Ibi Adelina en Isenia. Quick had direct een sterk team, het verbaast dan ook niemand, dat dit team direct kampioen werd en het daaropvolgende jaar het kampioenschap in de derde klasse behaalde en nog wel ongeslagen! In 1966, komt Quick uit in de tweede klasse. Ook het jaar dat een groep jongens wordt geboren, die later in Quick 1 honkbal zullen uitkomen. Adelina, Roy Ballinger, Isenia en Russel hebben in die tijd, Quick verlaten. Drie jaar lang verbleef Quick in deze klasse en toen was daar weer een kampioenschap. Het was inmiddels 1968, Eric (Gino) Bergeik en Rockey Phillipe waren de werpers, Ronald Hosé de catcher, Will Cork, Ibi Adelina, Ibi Margarithe, Carlos Stamper (van de tribune red.), Edgar Loopstok en Sammy Richardson verdedigden ook de club kleuren van Quick in het veld en jawel.. Willem Telle was in die tijd nog steeds coach van Quick. Het was een hecht vriendenteam, een tijd die je nooit meer vergeet. De mentaliteit van de jongens was enorm goed, in het kranten artikel vertelt Ronald, over de tijd dat men in ploegendienst werkte. Om twee uur was men vrij. Dan werd er eerst getraind op het veld, wat eten en vervolgens kwam men weer bij elkaar op het veld. Inmiddels is het 1973 en neem Ronald Hosé, het coachen over van Paul Berkel. Twee jaar later is het zover en komt het grote succes, de promotie naar de hoofdklasse was een feit!

“Het waren onder andere jongens die vanuit de vereniging omhoog zijn gekomen”, filosofeert coach Hosé in het bewuste artikel van 1983, mooie tijden, twinkelende ogen, een vergelijking die kan worden getrokken met het jaar 1983! Terug naar toen, Rijk van de Bunt en Carlos van Heijningen waren toen de pitchers en Frank Lindesey was de catcher, eigenlijk de enige speler met hoofdklasse ervaring. Verder waren er nog Eric Bergeik, Clarence de la Paz, Richardson, Stamper, Humphrey Bomba, Etienne Artsen en James Jozef. Quick beleefde een hoogte punt in 1980 en eindigde op de derde plaats in een zeer sterke competitie. Allemaal spelers die zich volledig voor de club wilden inzetten. Coach Hosé geeft aan dat volgens hem de afbrokkeling begon in 1981, na de degradatie. Verschillende spelers verlaten op dat moment Quick. Ook voor Carlito (Carlos) van Heijningen is het op, en hij verlaat Quick. Een geweldige aderlating, want van Heijningen was een geweldige steun voor alle spelers. Quick was Quick niet meer. De spelers konden wel honkballen, veel Antilianen hadden vrienden hier bij Quick. Zij kwamen dan wel in Amersfoort honkballen maar werden nooit echte Quick mensen, het waren passanten. Je ziet wat er gebeurt , als het niet wil lopen en resultaten blijven uit. Dan zijn het de eersten die vertrekken. Een echte Quick-er zal juist dan blijven. Hier is het waar Hosé de vergelijking trekt tussen de jaren 1968 en 1983! Ook in 1983 zal Quick vanaf stretch moeten beginnen.

Even terug naar 1983, Quick was net gedegradeerd en toppers als Rock Angela, Jacky Jacoba en Totti Martina zijn vertrokken. De stof is opgetrokken en Quick gaat spelen in de eerste klasse, direct onder de hoofdklasse, overgangsklasse bestond in die tijd nog niet. Dit gebeurde onder leiding van de coaches, Jules Elbers (helaas veel te vroeg overleden) en Ronald Hosé en met de hulp van Rijk van de Bunt (pitchers)en Frank Lindesey( catchers). De voorzitter in die tijd werd, ook nieuw, Dick Ruitenberg en Quick ging weer spelen in de bekende geel-zwarte tenues. Dorlas Koffie van dhr. Hülsenbeck pronkte weer op de pakken en petten en de weg terug omhoog werd ingeslagen met wisselende resultaten. De rest van de journey en de resultaten van de jaren ´90 zijn bekend!

 

Heel veel spelers hebben Amersfoort op de kaart gezet als honkbal stad, waar menig tegenstander met knikkende knieën naar toe ging. Onder de bezielende spreek koren van mensen als, Bobby Astro (speaker, Earth, Wind and Fire, Boney M, etc) één, twee drie wijd, grote wijd… Johnny Brons met zijn trommel en Jan van Gestel met zijn trompet werden de kleurrijke spelers over de honken gejaagd. De inwendige mens werd verzorgd door mevrouw, `moeder ‘ Hosé en wat te denken van de hete bolletjes van Pallol..

Enkele spelers namen zijn al de revue gepasseerd, maar er zijn er meer, die ik nog graag even zou willen noemen, zonder anderen te kort te doen… Catchers Tico Flemming en Alfio Troeman, maar ook Louis Jacobs,( wat een swing), Wilbert ”Chicky” Martijn, Jacky Bernardus (voor mij ook een Mister Quick),Ceasar Aquino (Santa Domingo), Joe Ross, Mike Young, de gebroeders James, Bas Defize, Dick van Hattem, Hans Bos, Borro Arindell, Eligio Kelly, Eddy Halman, Etienne Aartsen, Bobby Vlaun, Tony Rombley, Winston Gibbs, Otmar Paulina, David Martillia coaches als Julio Hazel, Kiki Paulina, Pitcher Jerry Hofmann en niet te vergeten onze utillity pur sang, Judsel Barranco….ik weet zeker dat ik er heel veel vergeet maar dit zijn wel de mannen die in meer of mindere mate de kleuren verdedigden in de roemruchte jaren ’80 van Quick. Met ongeveer 3000 man publiek in het gezellige Quick stadion te Dorrestein, Amersfoort. Een plaats waar veel bekende Nederlanders de competitie wilde openen, Viola Holt in een Quick pak (heeft geen uitleg nodig…) Oscar Harris maar ook onze toenmalige Prins van Oranje, ZKH Prins Claus gooide de eerste bal onder toeziend oog van de drie prinsjes, Prins Willem Alexander, Prins Friso en Prins Constantijn. Ik hoop dat we in de toekomst kunnen zeggen, dat alle inspanningen, evenals de roemruchte en succesvolle historie van Quick, heeft gezorgd voor een wederopstanding in 2014. Als ik kijk naar de teams in de trainingszaal, dan heb ik op sportief gebied vertrouwen in de toekomst! Als de economie ons dan ook nog eens een beetje welgezind is, dan hebben we alle ingrediënten in handen voor een vruchtbare toekomst.

Geschreven door Bert de Boer oud speler heren 1